Italië

Tja de titel van dit bericht is Ohlstadt. Liever had ik Garmisch-Partenkirchen als titel gehad. Ik ben vandaag uit Augsburg vertrokken bij redelijk weer. Wel helemaal bewolkt maar niet erg koud en droog. Verder in de morgen veranderde dat naar het slechte toe. Het werd koud en het begon te regenen. Tot aan de Ammersee ging het nog redelijk, wel koud maar afgezien van een beetje gespetter ging het wel.

Toch maar een uitspanning op gezocht om wat te eten en te drinken. Dan blijkt  dat je het toch wel kouder hebt dan je denkt. Ik zat te rillen aan tafel. Heb een warme pasta besteld en twee warme bakken koffie weg gewerkt. Dat hielp. Toen ik daar vertrekken wilde was het al begonnen met gieten. Dus regenbroek en overschoenen aan. Die zijn de rest van de dag niet meer uit gegaan.

Veder ging de tocht ondanks het weer redelijk goed. Maar tegen 15.30 uur kwam ik langs het hotel waar ik nu zit dus ik dacht f..k Garmisch-Partenkirchen.

Men zegt dat je de Alpen al kunt zien van af de Ammersee, nou vandaag niet. Pas toen ik er zo’n beetje met mijn neus op zat kon ik vaag de Alpen herkennen. Ben toch de goede kant op gefietst 😉

Hopenlijk heeft de dag van morgen beter weer voor mij.

Nou wezen eten in het dorp en toch nog de Alpen gezien.

Zo weer een blog. Ik heb gisteren geen blog geplaatst omdat er domweg niets te melden viel. Op maandag had ik zo’n beetje de hele dag in de regen gefietst en toen ik dinsdag morgen op stond regende het pijpenstelen. Ik heb nog tot rond 10 uur gewacht maar het hield maar niet op. Weersvoorspelling op het internet gecheckt maar dat leverde niet veel goeds op. Het heeft ook de hele dag geregend. Ik zag het niet zitten om mijn eerste Alpen rit in regenpak te doen.

Dus vanmorgen vertrokken en wat voor morgen, een strak blauwe hemel waarbij de temperatuur al snel opliep. Heb vandaag kunnen fietsen in korte broek en shirt.

Dus op vanmorgen vertrokken richting Garmisch-Partenkirchen.

Daar kwam ik vlak langs de springschans waar ze elke nieuwjaarsdag van af springen.

Vlak daarna had ik mijn eerste korte klim. Daarna ging het redelijk vlak door naar Mittenwald.

In Mittenwald een patatje gegeten en daarna verder met direct de tweede stevige klim.

Na deze klim kwam ik in een dal, werkelijk grandioos. Het leek wel op een aangelegde tuin.

Daarna de laatste flinke klim tot aan de pas op 1200m. hoogte. Boven aangekomen even pauze genomen om bij te komen. Maar dan de beloning. Iets warms aantrekken klikpedalen los en naar beneden donderen 🙂

Vandaag begon de dag zonnig en dat is ook zo gebleven.

De route volgde de Inn die je af en toe kruiste.

De route begon vandaag in Stams dat ongeveer 600m hoog ligt. Tot vlak voor het begin van de klim naar Nobertshohe, de pas voor vandaag. Vlak voor de klim zat ik al op 1000m. Dus een geringe stijging over de hele route.

Ergerlijk is alleen dat auto wegen en spoorbanen een geleidelijk en vaak langzame stijging hebben. Alleen als fietser wordt je wel met het volgende geconfronteerd.

Als je dan puffend boven bent gooi je er wel wat krachttermen uit.

Maar de route was verder prachtig met hier en daar een obstakel.

Vlak voor de pas ging de route door een smal dal waar de grens van Zwitserland en Oostenrijk doorheen loopt. De weg die ik fietste lag dus in Zwitserland.

Dus de grens gepasseerd om vervolgens een eind verder op weer de grens te passeren en aan de klim naar Norbertshohe te beginnen. Een klim van 6km van 1000m naar 1400m.

Pfff ik voel mijn benen nu nog.

Ik ben dus inmiddels in zuid Tirol, dus Italië. Gisteren dacht ik bij aankomst in Nauders dat ik de hoogte gehad had. Nee dus, vanmorgen nog een klim naar de Reschen pas.

Daarna kwam er een stuwmeer waar een fietspad langs liep. Maar het was vooral lekker vlak.

Het meer lag op ongeveer 1500 m. Na het meer begon de afdaling. Soms flink wat meters naar beneden maar over het algemeen langzaam. Uit eindelijk ben ik van 1500m naar 250 m gezakt over een afstand van zo’n 100 km.

Het dal waar ik nu zit staat vol met fruit bomen. Je fietst dan kilometers lang door een haag van fruitbomen.

Ik zit nu in Nals tenminste in het zuid Tirols, in het Italiaans wordt het dan Nalles. Maar ik kan me hier nog perfect met mijn Duits redden.

Ik kom hier in Nals aan en vraag naar een kamer bij een pension wat me wel wat leek. Zegt dat mens ja ik heb wel wat maar is nog niet schoon gemaakt.

Laat ze mij de kamer zien, zijn de bedden beslapen en is de kamer niet schoon. Ze zegt ik ga hem wel schoon maken maar wat geef je voor de kamer.

Ik zeg 60 eurie. Ooooo nee zegt dat mens, niet meer dan 40. Dus ik drink een biertje en zij gaat schoon maken. Na een lekkere weizen was de kamer dan ook perfect in orde.

Oja, mijn fiets staat vannacht aan mijn voeteneinde.

De dag begon warm en benauwd. Er scheen een bleek zonnetje.

Het dal waar ik door fietste kenmerkte zich vooral door fruitteelt. Eindeloos veel fruitbomen.

De tocht ging vandaag over een eindeloos lang fietspad dwars door het hele dal.

Met hier en daar een opstakel zoals het kruisen van een weg of…..

De weg was vlak vandaag, dit dank zij het volgen van de Adige.